De Trankilo’s pakken hun eerste punt in de competitie!
Na lang wachten was het afgelopen zondag eindelijk zo ver, de eerste competitiewedstrijd van de Trankilo’s op eigen bodem. Thuis in Rotterdam ontvingen zij de beloftes van Antibarbari… en het beloofde een spannende wedstrijd te worden.
De woorden van de aanwezige coaches Jodie en Strikes dreunden nog na: “Het wordt een beetje veel genieten, een beetje pijn en een beetje puffen!”. Met deze wijze woorden, geïnspireerd door de bevallende zus van Annette, gingen de spelers het veld op. In een verrassende 4-4-2 formatie, begonnen de dames van Steeds Hooger aan de strijd.
Vanaf de eerste minuut was de strijdlust voelbaar. Het aanvallers duo, Rose en Hop, stonden op scherp en het centrale duo achterin, Es en BJ, bleek een gouden combinatie. Alhoewel BJ zich haar laatste wedstrijd niet eens meer kon herinneren, liet ze deze wedstrijd een blijvende herinnering achter 😉 Daarnaast was het middenveld, zoals altijd, zeer gevaarlijk. Met Dolly, Romee, Lisa en Soof lag de gemiddelde leeftijd ten opzichte van Antibarbari misschien wat hoger, maar het tempo gelukkig ook!
Lange tijd ging het dan ook gelijk op tussen de teams en werden er aan beide kanten kansen gecreëerd. Er kwam nog een mooie kans voor Romee die vanuit het middenveld kon doorsteken. Ook via de flanken werden de Trankilo’s steeds gevaarlijker, door zowel de goede lange ballen van rechtsback Sandra en de trukendoos van onze linksback Annabel. Na een paar knappe reddingen van onze schitterende keeper Yara (kobaltblauw is blijkbaar echt haar kleur), rolde de bal er in de eerste helft helaas toch in. Spijtig, maar geen reden tot paniek en met opgeheven hoofden gingen de meiden de rust in..
De boodschap in de rust was helder – tandje erbij en jagen op de gelijkmaker en de uiteindelijke winst. Iedereen was het erover eens dat we top stonden te spelen – dus met goede moed de tweede helft in! En met resultaat – er werd goed druk gezet en de beloftes van Antibarbari verloren steeds meer de grip op het spel. Door de continue druk op hun achterhoede werd het overspelen steeds lastiger en zo wist Hop met d’r voetje een pass te onderscheppen…De bal kwam terecht bij Romee die via een elegante passeerbeweging de ruimte creëerde voor een prachtige pass op Rose die genadeloos de 1-1 maakte! Vreugde alom, maar ook focus. Nu moesten de Trankilo’s volhouden en doorzetten..
Het werd nog een paar keer spannend in de tweede helft. De middenvelders en verdedigers hadden het zwaar, maar bleven doorzetten. Onze aanvoerster Lisa bleef op vol tempo doorrennen en wat Dolly in de laatste helft moest inleveren aan loopvermogen, compenseerde ze met haar stemgeluid en coaching 😉
En toen was daar het verlossende fluitsignaal en viel ongeveer de helft van het team uitgeput op het veld neer…Wat een strijdlust, wat een sensatie, wat een team! Maar vooral ook wat een support: de trouwe mascotte Knof, de fantastische coaches en niet te vergeten alle wel- en niet-vriendjes en vriendinnen langs de kant 😉 En zoals men gewend is van de Trankilo’s – neergestort en uitgeput na de tweede helft, maar lachend en dansend met bier en pizza in de derde helft!