Geef. Nooit. Op.
Op deze herfstige zondag mochten de Trankilo’s deze omstandigheden extra goed gaan ervaren; we speelden op de Energieweg, tegen SDZ. Windkracht 12 stond dwars over het veld, wat bezaaid lag met blaadjes; sommigen werden gegrepen door de wind, anderen kwamen vast te zitten in de diverse modderpoelen die zich gevormd hadden na het slechte weer van de afgelopen dagen.
De scheidsrechter dacht er blijkbaar op afstand nog heel lang over na, of hij dit wel zag zitten, maar een kwartier te laat kwam hij dan toch opdraven en konden we beginnen.
Het goede voetbal van vorige week was een stuk moeilijker uit te voeren in deze barre omstandigheden, maar toch krijgt Steeds Hooger in de eerste helft de betere kansen. Veel gaat over de rechterkant, waar de wind heen waait, en hun vlagger heeft vermoedelijk een record aantal keer moeten vlaggen voor een inworp. SDZ was voornamelijk gevaarlijk in de counter, maar tot echt grote kansen leidde dit niet. Voor Steeds Hooger kwamen er een stuk of drie grote kansen, één voor Sofie en twee voor Anne. Helaas stond het vizier nog niet op scherp (stukje zelfreflectie) en wordt er met een 0-0 stand gerust.
Trainer Ed had een tactisch plekje gevonden voor de bespreking, waar hij nog enigszins verstaanbaar was boven de gierende wind. Hij voerde twee wissels door; Alex en Strikes kwamen erin. Later zal blijken wat een gouden hand van wisselen EdWIN heeft.
Helaas waren er geen toeschouwers toegestaan en zelfs geblesseerden mochten niet kijken. Wel zagen wij geheel toevallig enkele bekenden langs wandelen (keurig buiten de hekken). Daarnaast is het natuurlijk fijn op zulke momenten dat we vijf wissels hebben, die zich flink kunnen laten horen. Jammer is dan wel weer de mini dug-out op de Energieweg, waar met moeite vier mensen inpassen.
Maar goed, de tweede helft begon zoals de eerste geëindigd was; gelijk opgaand qua balbezit en de kansen voor Steeds Hooger. Maar nog altijd wil de bal er niet in. Totdat we een vrije trap krijgen, welke Leonie richting Alex schiet; Alex krijgt de bal goed mee, ziet de keeper voor haar doel staan en lobt de bal er keurig over heen: 1-0! Niet lang daarna stuurt Dolly Cheralda diep, die alleen op de keepster afgaat. De keepster stopt echter de inzet van Cheralda, maar de harde tegenwind in dit geval zorgt ervoor dat de bal die richting zijlijn rolde, binnen bleef. Strikes was alert, gaf de bal voor en na een kluts voor de goal staat Alex klaar voor de afvallende bal en schiet deze prima binnen: 2-0!
De wedstrijd lijkt gespeeld, ook gezien het weinige aantal kansen wat SDZ tot dan toe heeft gecreëerd. Maar het lijkt wel of de achterstand hen extra kracht geeft en vanuit het niets scoren ze de aansluitingstreffer. Dan wordt het spel van Steeds Hooger rommeliger en ruikt SDZ zijn kans. Een door de wind gegrepen voorzet blijft hangen voor het doel en de spits van SDZ is het meest alert: 2-2. We proberen de draad weer op te pakken en krijgen een aantal corners. Helaas komt uit één ervan de bal weer keihard terug, waar alleen Geeske nog staat. Gees, toch niet bekend als langzaam, moet het sprintduel aan gaan met een voormalig atletiek beoefenster. Voor de ogen van de wissels zien we de voorsprong van Geeske slinken, van een meter of zes… vier… twee…. totdat ze ingehaald wordt. Ook keepster Sandra wordt moeiteloos omspeeld en met nog ongeveer tien minuten te spelen staan we ineens achter. Als dan een minuut of wat later ook nog de 2-4 valt uit een fraai afstandschot, lijkt het gespeeld. De benen zijn vermoeid en de klok tikt gestaag door. Toch weet Steeds Hooger met aanjagers Lisa, Annabel en Cheraldo voorin nog wat corners af te dwingen. In de 89e minuut wordt zo’n corner door Dolly voor de goal geslingerd en komt tegen de arm van een speelster van SDZ. Alex eist de penalty nu wel op, terecht zo blijkt, want, zoals ze zelf zei: “de keepster en ik hadden een fijne dynamiek; als ik schoot, ging zij opzij”. Dat bleek ook bij deze door het midden ingeschoten penalty. 3-4 en nog twee minuten te spelen geeft de scheidsrechter desgevraagd aan. We houden de druk voorin en na doorjagen van Dolly komt er nog een corner in de allerlaatste seconden. Ed maant iedereen mee naar voren, inclusief Sandra (oké, die tot de middenlijn). Dolly neemt de corner zelf en deze komt in de kluts voor de goal. SDZ probeert weg te werken, maar komt niet verder dan randje zestien; en daar staat ze weer, het goudhaantje van de dag; Alex knalt ook de vierde binnen en de stand is weer gelijk. Direct hierna fluit de scheidsrechter af.
SDZ toonde zich sportief en uiteindelijk kon iedereen leven met deze uitslag na een knotsgekke tweede helft en onder deze barre omstandigheden. Weliswaar scoorde Alex alle goals, maar als team zijn we door blijven knokken na een achterstand en dat is dan waarschijnlijk toch de mentale weerbaarheid die je met het verstrijken der jaren pas krijgt.
Volgende week wacht ons Zwanenburg, een uitwedstrijd om 10.30!