De Zieke Goal van Bas & The Return of King Kjeld

Eenmaal aangekomen bij de velden van Hermes, bespeuren de Zwart-Witte helden een eerste obstakel. ‘We spelen op natuurgras, boys.’ De mannen van het Zevende spelen normaal gesproken immers op kunstgras, ze trainen op kunstgras, ze studeren op kunstgras, ze denken op kunstgras, ze ‘zijn’ op kunstgras. Zoals René Descartes het ooit zei: ‘ik speel op kunstgras, dus ik ben.’

Hermes is het taaie verloop van ons eerdere treffen nog niet vergeten en deelt psychologisch de eerste tik uit door te kiezen voor deze ondergrond. Hoewel het alle schijn heeft van competitievervalsing, accepteren we het natuurgras en de bijbehorende moeilijkheden. Om alvast even op de zaken vooruit te lopen en een impressie te bieden van het leed van natuurgras: Tom Maas ontbeert na de wedstrijd zijn Rambo-esque wonden, die vrouwen doorgaans zo bekoorlijk vinden. De kwetsuur van de kunstgraskorrel is een zege voor het imponerende in de man, met sierlijke schaafwonden en begeerlijke bloedingen. De littekens vertellen het verhaal van de wedstrijd. Iets wat de gemiddelde natuurgrasspriet nooit zal bewerkstelligen. De charme van het voetbal wordt bij natuurgras gemaaid, wat bij kunstgras nooit zal gebeuren. Echte mannen spelen op kunstgras.

Nu Coach Fokker enkele keren afwezig is geweest, profileert Maas zich in toenemende mate als trainer. Ook als Don Fokker wel present is, komt Maas met stevige teksten. Zo ook deze speelronde: ‘er moeten keuzes worden gemaakt.’ Het statement van Maas slaat even hard in als zijn gemiddelde sliding. Zijn slidings worden doorgaans echter door de vingers gezien, zijn cliché’s niet. Die zorgen voor hoongelach. Een keuze die gemaakt moet worden, is wie er niet meedoet. We zijn afgereisd met zeventien man en dat is er één te veel voor het wedstrijdformulier. Wie zal er afhaken? Dat moet de eilandraad bepalen. Daan Rutten kiest eieren voor zijn geld en vraagt zijn team om op hem te stemmen. ‘Ik mis mijn vrouw en die kleine gewoon heel erg, stem mij maar weg’, luidt het verzoek van de rechtsback.

Als het fluitsignaal klinkt, ontvouwt zich een spannende wedstrijd. Maas glijdt vaker uit dan Bambi on ice en de linksback van de opponent ziet enkel de hielen van Sjors. De linkerverdediger beleeft een kansloze middag tegen onze rechtsbuiten en blijft treurend achter in een mengsel van zijn eigen tranen, angstzweet en het scheutje Red Bull dat uit de poriën  van Sjors druipt. Naast de bloedvorm van RBS is ook King Kjeld vandaag weer helemaal terug, na vorige week al één minuut te zijn ingevallen. Hij luistert zijn terugkeer op met talloze intercepties, slidings op de bal en een groot fanatisme. Menig aanval wordt in de kiem gesmoord, al gaat het ten koste van 101 corners. Axel Kwakernaak plukt elke hoge bal en Steeds Hooger schakelt om. Onze corners worden niet door de keeper geplukt, maar gaan in de ontstellende kou van Schiedam direct achter. Tot het moment waar een hoekschop wél in het speelveld blijft en door een verdediger van Hermes wordt weggewerkt. De bal belandt uiteindelijk bij Bas Groenewegen, waarna in milliseconden de flashbacks door zijn hoofd schieten. Het zijn de vroege lessen van vader en voormalig trainer Gerrit die door zijn gedachten spoken. ‘Met de binnenkant, Bas. Met de binnenkant!’ Bas ademt diep in, houdt oog voor de bal en neemt hem val op de binnenkant van zijn voet: 0-1. Ondanks het overwicht van Hermes komt Steeds Hooger door de zieke goal van Bas(ten) op voorsprong. Niet veel later ziet Mink de Jong zijn schot landen op de hand van een tegenstander, maar van een penalty is volgens de arbiter geen sprake: ‘wel hands, geen penalty.’ Meerdere keren wordt De Jong nog in stelling gebracht, maar zijn hoofd is te klein, zijn schoenen te kort en zijn ego te groot. Ondanks deze kansen houdt het overwicht van Hermes aan en moeten de gasten uiteindelijk toch capituleren. Tegen een sterke tegenstander, op een vervelende ondergrond, pakt Steeds Hooger 7 één punt. Wellicht zat er meer in, maar tevredenheid overheerst.

De Zweek van de Week is uiteraard voor Bas. Zijn binnenkant voet zwaait als een penseel de openingstreffer van grote afstand binnen, met zwart-witte verf.

Van een specifiek ernstige overtreding was deze week geen sprake, dus wordt de Tom Maas Troffee deze week uitgereikt op basis van de trainingen. Maas trekt hierdoor overtuigend de overwinning naar zich toe, daar hij vele reeds bevroren tenen het leven nog moeilijker maakte.