Wat. Een. Helden. JO9-1 maakt ons fier!

Helemaal alleen omdat de vrouw en kids op vakantie zijn. Een zwart-wit hart en op zaterdagochtend op zoek naar vertier. Al een tijdje trost op de jeugdafdeling van ons cluppie. Veel betrokken Steeds Hoogerianen die ervoor zorgen dat onze kooters kunnen doen wat ze het liefste doen. Voetballen! Hoe mooi kan het leven zijn. 

Rolt er ergens een bal? Voetbal.nl biedt uitkomst. De vedette van JO9-1 spelen de 1/8 finale voor de beker tegen het grote Alexandria’66. Ik moet erbij zijn. Vol goede moed reis ik af naar Prinsenland. Alle papa’s en mama’s zijn aanwezig. Ook zie ik opa’s en oma’s. Maar daar gaat het niet om. Vandaag draait het om Emil, Dani, Hugo, Bruno, Noa, Daniel, Florian en William en een heel klein beetje om de trainers Alex en Richard. Gespannen koppies, ook bij mij. De cup, die willen we hebben.

Fuut: Goal voor Steeds Hooger, 0-1. Nog geen 3 seconde en de bal ligt erin. We zijn goed, maar zo goed? De tegenstander is niet helemaal bij de les maar Daniël wel. De terugspeelbal wordt niet lekker verwerkt door de verdediger en onze Daan weet hem te onderscheppen en rost hem in de 6. Wat een weelde. De wedstrijd wordt hervat en is gelijkwaardig. Wij iets beter en dan Alexandria’66 een overwicht. Echte kansen worden niet weggegeven want we weren ons kranig. Tot aan de time-out gaat het crescendo. Poppetjes op de juiste plek en een peptalk van Alex en Richard. Plezier hebben we al en succes ligt op de loer. We krijgen kansen maar de tegenstander doet het ook goed. Net iets beter als wij. Ze krijgen 2 kansen en die gaan er jammer genoeg in. We gaan rusten met een 2-1 achterstand. De thee hebben we wel verdient. We doen ons best en dat is goed genoeg.

We gaan beginnen aan de 2e helft. Vol goede moed. Helaas overkomt ons hetzelfde als Aexandria’66  in de 1e helft. Binnen 10 seconde ligt nummer 3 voor Alexandria’66  in het mandje. Hugo steekt een helpende hand toe en maakt de aansluitingstreffer, 2-3. Het kan nog. De gaskraan gaat open en we krijgen kans op kans. Een prima keeper, 2 keer de lat en een keer de paal staan zwart-wit succes in de weg! Doet de tegenstander helemaal niets? Zeker wel. Ze maken ondanks ons aandringen de 4de en 5de goal. Ik voel langzaam de grond onder mijn voeten verdwijnen. Met gebogen hoofd verlaat ik het immense sportcomplex. Ik laat de voetbalmoeders Danielle en Debbie links liggen. Ik voel me leeg en verlaten.

Ik heb vandaag een wijze les geleerd. Ondanks dat onze krijgers met 5-2 achter stonden zijn ze hun best blijven doen. Ze zijn niet zoals ik weggelopen maar blijven strijden. Plezier hebben en je best doen. Ik was het in mijn teleurstelling vergeten. Kernwaarden van onze club. Je best doen en plezier hebben, dan komt de rest vanzelf. Zo ook vandaag. We hebben gewonnen! Hugo, Dani en Bruno in extremis hebben voor de verdiende 5-5 gezorgd. Onze keep Emil heeft zich in de penaltyreeks onsterfelijk gemaakt. Nao maakte de beslissende penalty en een jongensboek is geschreven. Ik heb het goede nieuws pas in de avond vernomen en kon mijn oren niet geloven. Ik ga naar bed. Dromen dat ik 9 jaar ben. Ik wil ook een held zijn!