Velo – Steeds Hooger 4

In de strijd om de beker was het zondag tijd om aft e reizen naar Wateringen om de strijd aan te binden met Velo. Gehavend door uiteenlopende blessures en pijntjes traden we dertien man sterk aan in een poging om ons bekeravontuur een vervolg te geven.

Steeds Hooger ging goed van start en begon de wedstrijd met een licht overwicht dat leidde tot kleine kansjes. Het geluk was helaas niet met ons en na een kwartier spelen kwam Velo op een 1-0 voorsprong. Wat volgde was een periode waar Velo een paar keer doorbrak en bijna de voorsprong verdubbelde maar dankzij goed verdedigend werk en heldhaftig optreden van onze keeper werd dat voorkomen. Het mocht echter niet baten, nog voor rust kwam Velo op 2-0 door een misverstand in de verdediging. Aanvallend kwamen we er niet goed uit, zeker nadat Mikey op de enkels werd geraakt en tijdelijk het veld moest verlaten. Vastberaden om de stand recht te trekken en met het geloof dat er ‘meer’ in zat, zijn we vol goede moed aan de tweede helft begonnen. Onze inzet werd dan ook beloond met een treffer van Marcel na goed druk zetten van onze andere spits Mikey. Aan alles was te merken dat de tegenstander het moeilijk begon te krijgen met ons aanvallende spel. Dit is het moment waarop de 12^e man van Velo zich begon te laten gelden en ik bedoel niet de fans, maar de scheidsrechter. Na een snelle aanval van Velo waarbij zij in buitenspelpositie scoorden werd het doelpunt toch goedgekeurd door de arbiter met als argument dat de grensrechter te laar zou hebben gevlagd. Zoals iedereen wel begrijpt was dit voor ons moeilijk te verkroppen. Desalniettemin zijn we de strijd weer aangegaan om de 3-1 stand weg te poetsen. Dit was echter makkelijker gezegd dan gedaan aangezien de blessures en pijntjes ervoor zorgden dat we niet meer optimaal konden presteren en het tikki-takka voetbal waar wij natuurlijk om bekend staan maar moeilijk van de grond kwam. Toch kwam Mikey nog in kansrijke positie maar werd toen ongenadig onderuitgehaald door de laatste man van Velo. De arbitrage moest hiervoor wel een penalty toe kennen, maar hield de kaarten angstvallig op zak. Vanaf elf meter trad Robin aan en bracht koel de stand op 3-2. Even gloorde er nog hoop aan de horizon… Maar deze werd snel de kop in gedrukt toen de scheidsrechter (jawel, daar is t ie weer!) een buitenspel kans liet doorspelen, ondanks het tijdige vlaggen van onze grensrechter, en Velo de eindstand van 4-2 op het bord zette. Al met al hebben we dapper gestreden maar waren we tegen een overmacht van 12 man niet opgewassen.

 

Door Paul Libaudiere