Dames een – VV Gouderak: de samenvatting.
Woensdagavond 20.00 uur. Dames een had een bittere tocht afgelegd richting Gouderak die voor de één soepeler verliep dan voor de ander. Desiree stond het water letterlijk aan de lippen. ‘Schipper mag ik overvaren?’ vroeg ze, ‘Nee!’ zei die. En zo geschiedde.
Het was stem-dag geweest en het was merkbaar dat dit het een en ander in sommige speelster had aangewakkerd. Waar er aan de ene zijde van het lokaal gesproken werd over een ‘ja / nee / blanco’ stem, werd er aan de andere kant een heel ander soort referendum gehouden: bruine benen óf grote borsten. De opinie was verdeeld — stemmen worden nog geteld. De dames waren bedaard, stilte voor de storm.
De kleedkamer deur zwiepte open en de juweeltjes van Dames een maakte hun entree. In strak zwart gehesen trotseerden zij de weersomstandigheden die dreigden om te slaan. En dat gebeurde, het was dweilen met de kraan open, we waande ons op open zee. De wind raasde over het veld. Wat kon ons het schelen? Wij waren klaar om ten strijde te trekken.
Vanaf de eerste minuut barstten we uit onze eigen voegen wat betreft voetballend vermogen. Ik denk dat we er zelf van schrokken. Terwijl de cruiseschepen aan ons voorbij voeren, speelde wij een dijk van een wedstrijd. Tegen de nummer een én twee van de competitie (Stolwijk en Victoria’04 red.) hadden we ons flink laten gelden, de nummer drie (vv Gouderak) kwam er tot nu toe ook alles behalve makkelijk vanaf. We lieten het niet toe, ze dit Steeds Hooger Dames varkentje te wassen.
Met een zonsondergang waar menig Hollander voor naar Ibietsa afreist begonnen we aan de tweede helft. Het overgrote deel van de wedstrijd vond plaats op de 50×50 meter van Gouderak. Er werd vernuftig over getikt. Er werd gevochten en gecreëerd. Laten we wel wezen, winst was hier meer dan terecht geweest. Zonder (doel)punten dropen we af, terug naar Rotterdam. Met complimenten van Coach en de tong op de enkels.
Sidenote I: de eerste tien seconden van de wedstrijd zijn niet in dit verslag opgenomen, waar deze alles behalve een weerspiegeling van de wedstrijd waren.
Sidenote II: Gouderak scoorde in deze 10 seconden.
Aanstaande zondag zit de gehele Dames een selectie op de reservebank, met-zuh-alluh. Behalve ónze Marije’s, die gaan als de wiedeweerga de Rotterdamse Marathon rennen. En wij? Wij zijn daar. Langs de lijn. In vol ornaat, om deze kanjers naar het einde van de Coolsingel te schreeuwen.