Dames een – Anti Barbari: de samenvatting.

Van uitstel komt afstel. We staan aan de vooravond van weer een nieuwe Super Sunday. Op de valreep toch nog een verslag van afgelopen zondag. Omdat ook lelijke zaken een podium verdienen. De writersblock die de verslaggeefster teisterde symboliseert eerder genoemde zondag grotendeels.

We hoefde niet ver te gaan. Anti Barbari stond op het program. Ook onze mannen van het Vijfde speelde deze dag een derby tegen de groen-witten. Waar Dames Een club spirit hoog in het vaandel heeft staan, stond een behoorlijke delegatie de heren al vroeg op de dag aan te moedigen. Gezegd mag worden: deze support-actie getuigd van grote sportiviteit, het Vijfde is namelijk directe concurrent om de koppositie in de clubkampioenschappen. Enfin, we waren dus al vroeg van de partij. In weer en wind. En daar is niets te veel mee gezegd. Het hele scala aan weersomstandigheden passeerde de revue. Het Vijfde zette ons op scherp, door te winnen met 0-3. Onze opdracht was duidelijk.

Om 14.45 klonk het fluitsignaal. Al in het eerste kwartier snelde Marlieke richting doel en rende de gehele defensie van Anti Barbari eruit. Frustratie bij laatstgenoemde resulteerde in een tackle binnen de 16: penalty. Mo nam deze taak op zich en jengelde de bal goddelijk in linkerbovenhoek: 0-1.

We stonden weliswaar voor, maar er werd gespeeld als een vaatdoek. Er was geen rust aan de bal. Dames een bleek last te hebben van mollen: overal hoopjes. Toch kwam Iris nog voor de rust op geweldige wijze voor en schoot de bal beheerst tegen het net: 0-2. Na de thee werd het spel niet veel beter. Het werd eigenlijk alleen maar slechter. Geheel onnodig kregen we twee tegendoelpunten. Er waren frustraties, er was vuur. Voetbal is emotie. Laat het duidelijk zijn: wij zijn Anti Bombarie. Marjon vertoonde schitterend verdediging werk, maar dit werd (verre van opzettelijk!) afgestraft. Haar tegenstander schopte de bal volle bak weg, bots —  Marjon zag sterretjes. Over sterretjes gesproken… Mo vond het welletjes geweest en kegelde de bal er nog maar een keer in. Met een 2-3 eindstand gingen we terug naar de Kanaalweg. Al met al leek de wedstrijd verdacht veel op een Beachmasters vakantie in Lloret: we hadden minstens 10 keer kunnen scoren, maar we namen te snel genoegen met te weinig. Drie punten extra — toch lekker na een oerlelijke wedstrijd.

PS1: we hijgen nog steeds lekker in de nekjes van het Vijfde.

PS2: thanks mannen van het Vijfde voor de support.