Steeds Hooger 7 Zweekt zich naar titel
Zaterdag 20 mei, het begon met een bardienst. Een bardienst die Jeppe aan zich voorbij moest laten gaan nadat hij zijn nachtrust tot grote hoogte had gestuwd. Langzamerhand zagen Jongsma, Reint en Bob gespannen koppies de Hut binnendruppelen. Spanning voor de wedstrijd waar Rotterdam reikhalzend naar uitkeek: Steeds Hooger 7 tegen CWO 6, de allesbeslissende wedstrijd tussen de bovenste twee ploegen. Er moest gewonnen worden, daar de Vlaardingers één punt meer hadden vergaard.
De gespannen koppies trokken naar de kleedkamer, alwaar coach Maas zijn tactiek reeds had uitgetekend op het bord. Het tactisch bord dat de CWO’ers listig trachtten te bespioneren, maar tevergeefs. Zelfs de kleedkamer van Steeds Hooger is een ontneembare vesting. Verscheidene middelen die hoog genoteerd staan op de opiumlijst, zoals sinaasappeltjes, banaantjes en Dextro, werden in de mik gegooid, alvorens het veld te betreden voor de warming-up. Onder luid gejuich en opzwepende muziek werden de spieren klaargestoomd voor de kraker, waarna coach Maas de mannen binnenskamers nogmaals toesprak: ‘Probeer te blijven voetballen!’
Vlak voor aanvang van de wedstrijd zette Target-To en zijn kompanen het Melanchtonpark in vuur en vlam. Een imposante sfeeractie die zowel het Rotterdamse publiek als de vele afgereisde Vlaardingers klaarstoomde voor het vuurwerk op het veld en een van de kompanen, Cliff, dwong tot een belletje naar de dokter. ‘Komen wij uit Vlaardingen? Ken je dat niet horen dan?!’ zongen de Vlaardingers in koor. Nee, op zich niet. Vlaardingers hebben geen dusdanig afwijkend accent dat het op basis van klank merkbaar is dat ze uit Vlaardingen komen. Dit zou kunnen komen door het feit dat Vlaardingen tot 2015 nog deel uitmaakte van de Stadsregio Rotterdam en in die hoedanigheid qua accent en dialect sterk overeenkomt met Rotterdam. Hoewel Vlaardingen al eeuwen over stadsrechten beschikt en altijd relatief autonoom is geweest, heeft zich geen accent gevormd dat als ’typisch Vlaardings’ te typeren valt.
De wedstrijd begon rommelig, met een slordige eerste 85 minuten. De woorden van coach Maas ten spijt, wisten de Zwart-Witten moeilijk aan voetballen toe te komen. Niet in de laatste plaats door de sterke tegenstand van CWO, dat voor een schouwspel zorgde dat het niveau van de kelderklasse ruimschoots ontsteeg. Beide teams kwamen tot weinig kansen en zetten stevig druk op het middenveld, waardoor gevaar aan beide kanten voornamelijk ontstond uit de lange bal van achteruit. Dijkie, Kjeld, Dennis en Maas hielden de poort echter stevig dicht en uit een corner van Ian wist Steeds Hooger gevaarlijk te worden, maar Daany schoot de bal rakelings over het vangnet. Met de brilstand werden de kleedkamers weer opgezocht. Het plan bleef helder: georganiseerd blijven, niets weggeven en voorin opportunistisch druk zetten om fouten af te dwingen.
Fouten maakte CWO echter zelden, met twee grote centrale verdedigers en een keeper die comfortabel was aan de bal. Toch volgde een grote kans, toen Mink gelanceerd werd en vanaf de linkerkant goed doorkwam. Hij zette de bal voor op Red Bull Sjors, maar de Koning van de Witte Aap wist de kans niet te verzilveren. Ondertussen kwam CWO beter in haar spel en was het enkele keren gevaarlijk, maar achterin hielden de Steeds Hoogerianen de rug recht, met Bender die als controlerende middenvelder zijn rol als slot op de deur met verve vervulde.
De tijd begon te dringen, maar de moed zakte de mannen nog niet in de schoenen. Hoewel de schoenen van Fokker het in de hitte van de strijd wel begaven. Met nog vijf minuten reguliere speeltijd, floot de scheidsrechter voor een handsbal van de rechtsback van CWO. Kjeld ging achter de bal staan, in de wetenschap dat het net te ver was voor een direct schot op doel. De scheidsrechter zette de muur op de juiste afstand, Kjeld legde de bal goed neer. De zwoele tonen van Titanic werden langzaam hoorbaar en een zomers briesje van naderend geluk vulde het sportpark. Kjeld keek naar het strafschopgebied, en zag dat het goed was. Hij draaide de bal subtiel richting de tweede paal, waar meesterkopper Zweek stond te wachten. Zweek raakte de bal niet optimaal, en het speeltuig bewoog tergend langzaam in de richting van het doel. Een seconde die een eeuwigheid leek te duren. Even was het oorverdovend stil, maar toen… toen bewoog het net. Het Melanchtonpark schudde op zijn grondvesten, de toeschouwers schreeuwden het uit en de dug-out stroomde richting het veld. Een ongekend gevoel van bevrijding maakte zich meester van iedereen die Steeds Hooger een warm hart toedraagt, en de desillusie aan Vlaardingse zijde was groot. Zweek Zweekte zijn team naar de titel. Met nog enkele minuten te gaan deed CWO er alles aan om de gelijkmaker te forceren, maar Steeds Hooger ging niet opzij. Via een scherpe counter kwam Chris alleen voor het doel en liet hij de 2-0 aantekenen, gevolgd door zijn befaamde doch bedenkelijke dansje. Meteen hierna floot de scheidsrechter af.
De felbegeerde zege ging naar Steeds Hooger 7, na een ongekend spannende pot die ondanks alle emotie geen moment ontspoorde. CWO toonde zich een waardig, sympathiek en uiterst sportief tegenstander en feliciteerde Steeds Hooger met het behalen van de titel. In alle euforie rende Fokker zodanig over het veld dat hij in een houterig doch vloeiende beweging zijn kruisbanden, achillespezen en enkelbanden leek af te scheuren. ‘Je kunt wel echt duidelijk zien dat hij (Ian) niet in jullie team zit, want hij heeft tattoos,’ beweerde een CWO’er. Een vooroordeel dat niet op de feiten berust, daar Ian volledig is omarmd als lid van het Zevende. Een vooroordeel bovendien, dat enkele andere spelers zou uitsluiten.
De schaal werd uitgereikt, de prosecco vloog de kelen in en het thuispubliek werd gek. Het bleef nog lang onrustig op het Melanchtonpark, waar we de prijzenkast van Steeds Hooger tot ons blijdschap hebben kunnen vullen. Liederen werden gezongen, vaak met de woorden ‘Steeds Hooger 7’ op een plek waar ze net niet écht passen.
Een ieder ging op de foto met de schaal. Slap zelfs samen met niemand minder dan Richard Steen, die hem vaderlijk bijstond. De platte met zalf vierde hoogtij en de kratten gingen als platten met zalf over de toonbank. Steeds Hooger 7 is kampioen. Of zoals coach Maas schreeuwde: ‘We zijn de beste van Rotterdam! We zijn de beste van… Schiedam! We zijn de beste van… Vlaardingen! We zijn de beste van… Pernis!’ Louis van Gaal had het niet beter kunnen doen, al denkt Louis van Gaal hier naar verluidt zelf anders over.
Deze titel is mede mogelijk gemaakt door Kjeld, Maas, Fokker, Os, Zweek, Bender, Axel, Dijkie, Dennis, Bennie, Jongsma, Daan, Danny, Reint, Peppe, Chris, Floris a.k.a. de Octopus, Michael, topschutter Mink, Red Bull Sjors, Slap, Target-To, Ian, Bob en de platte met zalf. Met eervolle vermeldingen voor ex-spelers Menno, Bas en Ruud, en natuurlijk dank voor ware clubhelden als Richard Steen, Pascal en Maurice.Het was het laatste seizoen van Dijkie, bedenker van de platte met zalf, in ons team. Het broodje mexicano met mayo is reeds tot vervelens toe benoemd, maar om de legacy van Dijkie te kunnen blijven garanderen wil ik graag van de gelegenheid gebruikmaken om de mexicano met mayo officeel om te dopen tot ‘platte met zalf’. Vanaf heden ten dage wordt u dan ook vragend aangekeken als u simpelweg een mexicano met mayo bestelt.