Zaterdag 2 weet te scoren in laatste wedstrijd zonder DD
Kleine situatieschets: je bent druk bezig met kozijnen in je huis te vervangen, hiervoor heb je natuurlijk hulptroepen ingeschakeld. Toch, na zo’n uur flink staan te loeren naar de werkmannen en koffie te halen, ben je het beu. Je bent er helemaal klaar mee. Hoe jezelf te redden uit deze uitzichtloze situatie? Het antwoord wordt gegeven door onze one-and-only Sam (dan bedoel ik die met die lange blonde haren, niet die andere)! Maar goed, de oplossing: 2 uur te vroeg verzamelen voor je voetbal is dan natuurlijk je reddingsboei.
En Sam, we willen dat je weet dat wij altijd voor je klaarstaan wanneer je werk wilt ontlopen! Dat is waar een voetbalteam voor is nietwaar?
Maar voetballen dus, doen we ook weleens. Nadat de scheids 30 min te laat kwam (hij moest nog een vriend helpen met een klusje aan huis) begon de wedstrijd. 0-1 achter, 1-1 Wim (frommelgoal waar zelfs Jan-Vennegoor / Hesselink van zou walgen), 1-2 ondergetekende (poeier waar Jaap Stam zelfs zijn kale knikker voor in zou trekken). Sorry, flauw, @Wim, jouw goal was ook erg mooi.
Gewonnen.
Hoe beter te vieren dan met z’n allen klein pilsie te doen aan de bar met de heren barmeneren van dienst?!? Tja, geen idee maar schijnbaar zie ik dat verkeerd, want binnen de knip van een vinger vlogen onze vingervlugge vrienden de voetbalkantine voorbij.
Alleen credits voor Jari. Zijn vriendin (die bootmevrouw met een schatje in elk stadje) kwam kijken en ik kan me ook romantischere oorden bedenken dan de kantine van SH.
En zo waren er nog 3: de barmeneren. Na eerst 2 uur te zeiken wanneer iedereen nou eindelijk eens op zou rotten lieten ze zich overhalen. Wij allen kennen natuurlijk de streken van onze Jibbe, wanneer je hem aanbiedt om bier te drinken op de bar krijg je hem er niet meer vanaf. Vele rondes tijgerde hij over de bar, pils na pils na pils stroomde door zijn oranje-zwart gestreepte keel. Sam (dan bedoel ik weer de one-and-only en niet die andere) en ondergetekende kregen onze Bengaalse vriend niet meer van de bar af. Er restte ons slechts een optie: de vrouwtjestijger bellen, en zo geschiedde: de vrouw belde, Jibbe ontgroeide zijn tijgerklauwen, stapte op de fiets en kon rustig “ik vertrek” kijken met zn meissie.
En zo waren er nog 2: the one-and-only en de ondergetekende. Gelukkig zijn dit erg gemakkelijke jongons en maakten zij snel nieuwe vrienden, die eigenlijk ook wel leuker waren dan Jibbe.
Klein pizzaatje ging erin. De deur van de Fame werd bereikt. De one-and-only kreeg koude voeten. Hij gaat naar huis.
En zo was er nog 1:
De ondergetekende.