Zaterdag 2 houdt bekerdroom in leven

Berkel 4 – Steeds Hooger Zat 2: 3-5

De tweede wedstrijd in het bekeravontuur van de mannen van Steeds Hooger 2 speelde zich af op sportpark ‘Het Hoge Land’ te Berkel, waar onder het genot van een heerlijk zonnetje veld 6 betreden mocht worden. Een grasmat waar menig veld 3 van de thuishaven van de Steeds Hoogerianen alleen maar van kan dromen, en waarvoor Jari zelfs zijn ijzeren pinnen onder schroefde. Tijdens de warming up werd echter wel snel duidelijk dat het een vrij stroeve mat was, en Chris kwam dan ook met de suggestie om vooral niet achterin op te bouwen. Wegens succes werd de 4-4-2 formatie verlengd, waar het invullen van de posities geen hogere wiskunde was.

De ‘afwezig’ functionaliteit van de nieuwe teamers app werd al direct behoorlijk op de proef gesteld, mede door een interessante strijd voor de ‘meeste weekendjes achter elkaar weg’ bokaal in de categorie ‘Stellen’ tussen Mitch en Sam (Sean). De ‘als er genoeg man zijn dan wil ik na de eerste helft weg’ verzoeken konden ook al na 10 minuten de prullenbak in, toen ijzeren Jari er met een hamstringblessure vanaf moest en we nog welgeteld 11 niet-geblesseerde spelers in de selectie over hielden. Toen stond het overigens al 1-1, want we waren dramatisch begonnen. De suggestie van Chris werd rap overboord gegooid en al na twee keer overspelen achterin waren we de bal kwijt, wat direct in het eerste gevaar resulteerde. Een wake-up call zou je zeggen? Nee, nog niet. Wederom slap bal verlies en nu was het wel raak. Een voorzet vanaf de zijkant kon door Kev niet goed verwerkt worden, waardoor een van de drie vrijstaande spelers binnen kon pissen. Nu waren we wel echt wakker en begonnen we elkaar wat beter aan te spelen. Dit resulteerde dan ook in de 1-1 van Thom, die na een goede aanval door het midden was opgedoken voor het vijandelijke doel om een steekballetje met de juiste snelheid en richting te toucheren.

We hadden daarna het betere van het spel, met name door een heerlijk middenveld met Sam (Nick) en Kamiel, die het spel dirigeerden. Toch was het lastig om Pieter en Willem in stelling te brengen. Berkel werd vooral gevaarlijk door lange ballen van achteruit, in een poging de schnelle aanvallers in stelling te brengen. We kwamen ook weer op achterstand. Een corner werd afgeslagen en in de counter bleken we kwetsbaar, waardoor Kev wederom moest vissen. We probeerden de draad weer op te pakken en werden op allerlei manieren gevaarlijk. Thom was weer als van ouds aan het slopen en wist met een paar vlotte combinaties de verdediging van Berkel aan stukken te scheuren, en ook gelegenheidsvedette Sam liet nog een grote kans liggen, maar de doelpunten vielen uiteindelijk toch door hoge ballen. Eerst werd een lange bal door een Berkelaar teruggespeeld op zijn keeper, die de bal pardoes oppakte en zo een indirecte vrije trap in de 16 veroorzaakte. De scheids had zijn regeltjes niet helemaal op orde en liet de muur op een willekeurige afstand van de bal staan, maar Vik kon de bal uiteindelijk toch in het hoekje schuiven na een kort tikje van Piet. Niet veel later was het Piet zelf die als een echte spits betaamd uit het niets opdook toen de centrale van Berkel een lange bal op zijn keeper terug probeerde te koppen. Met een soepele beweging wist Piet de bal in het netje te leggen, waardoor we met een 3-2 voorsprong konden gaan rusten.

In de rust werden Willem, die vervelend op zijn schouder terecht was gekomen, en Kamiel, brak van zijn eigen afstudeerborrel, weer enigszins opgelapt en werden de nodige logistieke plannen in elkaar gezet om ervoor te kunnen zorgen dat we de wedstrijd met 11 man konden vervolgen. De donderspeech had niet ontbreken bij de mannen van Berkel, die de tweede helft flink druk gingen zetten, geholpen door het windje mee. We hadden moeite om hier onderuit te voetballen, maar het leidde ook niet tot grote kansen voor het doel van Kev. Gelukkig waren er af en toe wat momentjes om op adem te komen, want Thomas had slim gezien dat als je maar genoeg ballen de sloot in schiet, er uiteindelijke een moment komt dat ze op zijn. Kantelpunt in de wedstrijd was een tackle gericht aan de benen van Kamiel, waarvoor de scheidsrechter naar het borstzakje greep en een gele kaart tevoorschijn toverde. Anderhalve seconde deed hij ditzelfde met zijn rode kaart, want ‘diklip’ vond hij blijkbaar niet de gewenste aanspreekvorm vanuit de Berkelse middenvelder. En zo was het niet Steeds Hooger maar Berkel dat met 10 man verder moest. Ondanks dit numerieke overwicht wist Berkel toch de gelijkmaker op het scorebord te zetten. Een laag getrokken bal in de 16 werd netjes ingeschoten, waardoor we nog even flink aan de bak moesten. Blijven voetballen was het devies, de ruimtes werden groter en we kregen weer grip op de wedstrijd. Dit resulteerde ook in een aantal kansen. Het was uiteindelijk Thom die werd weggestuurd door Sam en oog in oog met de keeper geen fout maakte. Berkel ging nog met drie verdedigers achterin ‘1 op 1’ spelen om de gelijkmaker te forceren, maar Sam kon uiteindelijk de verlossende marge van twee realiseren, wederom op aangeven van Pieter, die als aanspeelpunt zijn draai steeds beter weet te vinden. En zo trokken de Steeds Hoogerianen uiteindelijk aan het langste eind en blijft de bekerdroom in leven.

Ook in de derde helft lieten we ons van onze beste kan zien, al was het nog even strijden tot aan het eind toen er vlak voor het sluiten van de markt nog twee pullen op tafel kwamen. Het bleek een begin van een mooi stapavondje dat via een downtown festivalletje eindigde in de NRC. En zoals van ouds waren de meiden niet weg te slaan bij die paling, maar je merkt wel dat hij wat ouder begint te worden, en dat weerspiegelt zich ook in het vrouwelijk schoon wat zich tegenwoordig tot hem aangetrokken voelt. Met een gemiddeld aantal kinderen van 3 en leeftijd van 40 werden er nog een paar wijze levenslessen uitgewisseld, voordat de burgerrups riep en er een einde kwam aan een heerlijke voetbaldag.