Het debuut van de Trankilo’s in het zwart-wit
Na een drietal bekerwedstrijden, die we gezien de lange tijd daarvoor zonder voetbal, besloten hebben te zien als oefenwedstrijden, was het eindelijk zo ver: de eerste competitiewedstrijd voor de Trankilo’s in het Zwart-Wit! En hoe leuk is het dan als de eerste wedstrijd tegen onze (op een enkeling na) oude club is: het groen-wit van Antibarbari! Er werd al weken uitgekeken naar deze confrontatie en iets wat al jaren niet gebeurd was gebeurde nu: men probeerde fit te worden. Hiervoor ook een groot compliment naar onze trainers Ed en Patriek, die ons weer als jonge honden laten voelen.
Het beloofde prachtig weer te worden deze 20 september. De wedstrijd stond gepland om 10.45 en we hadden er zin in om daarna bij de Da1 van Antibarbari, spelend in de eerste klasse, te kijken. Helaas kregen we te horen dat hun wedstrijd afgelast was vanwege corona bij de tegenstander. Het schoot even door ons hoofd: zullen er nu meer van Da1 bij Antibarbari meedoen..? Het zal toch niet..? Goed, het zal dus wel. En ondanks dat de verleiding groot is om hier een gefrustreerd verslag van te maken, zal ik me beperken tot te zeggen dat het een ongelijke strijd was met een heleboel verliezers. Maar goed, de uiteindelijke echte verliezers – met nul punten – waren wij natuurlijk. Zo eerlijk moet je ook weer zijn.
We besloten dat we nu echt helemaal niks meer te verliezen hadden en de wedstrijd begon redelijk gelijkwaardig. Antibarbari heeft een nieuwe Duitse aanwinst in de spits staan, die razendsnel bleek en onze verdedigers meerdere malen in moeilijkheden bracht. Na een minuut of tien strafte zij een te traag verwerkte bal af en schoof de 1-0 binnen. We lieten onze kop niet hangen en kwamen er zelf ook af en toe uit. Uit één van deze aanvallen scoorde Anne met een fraai afstandschot de gelijkmaker! We hielden stand en voetbalden leuk mee, al had Antibarbari zeker een veldoverwicht. Maar uiteindelijk scoorden ze wederom door een onachtzaamheidje in de verdediging waar de snelle spits weer goed van profiteerde. Niet lang daarna scoorde Antibarbari ook de 3-1. Maar Steeds Hooger liet de koppies niet hangen en forceerde een corner, die goed voor de goal werd gebracht door Sabine. Ed had vooraf een tactiek besproken bij corners en of het daar nou aan lag of niet; feit is dat het kris kras door elkaar heen rennen voor enige verwarring zorgde en er ontstond een echte kluts voor de goal, waarbij met name Cheralda en Camila namens ons betrokken waren. De laatste gaf het beslissende zetje en de aansluitingstreffer was een feit! Even voelden we weer hoop, maar dit ‘even’ was maar heel even, want binnen twee minuten was het verschil weer twee; een voorzet van Antibarbari werd binnen gekopt. Met deze stand gingen we ook rusten, gewoon op het veld.
Uiteraard waren er wat pijntjes, we blijven oma’s, maar in de rust werd slechts één wissel doorgevoerd; Geeske kwam erin voor Sabine. Na een minuut of tien kwam daar Sandra bij om BJ te vervangen. Sandra is bij Antibarbari alleen bekend als keepster, maar liet zien dat ze ook heel aardig kan verdedigen, inclusief een aantal mooie slidings.
Helaas bleek de goed getrainde selectie van Antibarbari toch wat fitter dan het eenmaal per week trainende Steeds Hooger en na nog een aardig begin met wat gevaar voor het doel van Steeds Hooger, was de angel er wel zo’n beetje uit. Toch stond het verdedigend wel heel goed, met naast Sandra; Annette, Leonie en Jodie. Ook Yara had nog een paar goede reddingen in huis. Helaas konden we niet voorkomen dat Antibarbari nog twee keer scoorde, wat betekent dat de eindstand 6-2 is geworden.
Al met al, natuurlijk, een teleurstelling, maar we hebben heel goed partij geboden tegen een team wat voor ruim de helft uit eerste klasse speelsters bestond. Volgende week mogen we thuis spelen tegen AFC: 010 tegen 020 dus! Nieuwe ronde, nieuwe kansen!