Dames 1 – SV Kickers ’69: stad vs ’t platteland

De 6e competitiewedstrijd is gespeeld. De verslagen lieten even op zich wachten.

Zo gaat dat wanneer je in een nieuwe poule terechtkomt. Geen katerklagende Delftenaren, bruisende barbaren en leipe Laakkwartieren meer om een balletje tegen te trappen. Nee die hebben allemaal plaats gemaakt voor keurige Noordhollanders. En wij maar rijden ….

Geen probleem verder hoor! Neem nou SV Kickers ’69. Je jekkert even flink door over de A4 en daar ligt het dan: 2,5 veld én een plattegrond zodat je de weg niet kwijtraakt op het complex. Handig!

Ook handig is de kledingcontainer en het vastgoedbord bij de entree! Dan kan je voor de wedstrijd nog huizen in Leimuiden bekijken en na de wedstrijd je ongewenste kleding direct aan een goed doel schenken. Leimuiden knows it’s people.

Met de tune van Linda, Roos en Jessica nazingend in ons hoofd begeven we ons (na ff goed de plattegrond geïnspecteerd te hebben) naar veld 1. We hebben al lang geen echt gras meer gezien en Bi staat nog grondig het wonderlijke groen te aanschouwen als het startsignaal klinkt. Geeft niets Bi, zondagochtend om 11:00 is ook vroeg.

Dat vind coach Ian ook, die hebben we namelijk de hele ochtend nog niet gezien.

Gelukkig zijn coachte Mich en ‘bijna-barende-Britt’ wel aanwezig om ons een weg of desnoods langs de knoestige Leimuidse dames te wijzen. Ondersteund door de rake opmerkingen van Liz, ze zei: ‘Dat zijn van die uit de kluiten getrokken boerinnen, je ziet de kluiten zelfs nog zitten. Jàà met zo’n lijf, daar zit wel kracht achter.’

Het gaat matig, we zijn het gras niet meer gewend en hebben ademnood. Onze gedachten gaan vooral uit naar Katie op rechtshalf die getergd wordt door de grootste dame of them all. 

‘Ja dat zijn grote dames, die wonen in grote huizen, daarom zijn ze zo groot, stadsmensen wonen in kleine huizen, daarom zijn ze zo klein’ aldus onze wijze Liz.

Dan na 15 minuten nadert – begeleid door de motoren van de 15e Boeing die overvliegt – in de verte een klein zwart stipje ons veld. Het stipje wordt groter en heeft een bijzonder blitse zonnebril op en een kek leren jasje aan. De verloren coach van de zuidoever is teruggekeerd. Iets met bier en een uitgevallen mobiel. Zou hij dit mierennest op orde kunnen brengen?

Met een 1-0 achterstand gaan we de rust in. De enige die het eigenlijk goed heeft gedaan is Sam, onze keep, die haar lichaam opgeofferd heeft voor deze kleine achterstand.

De tweede helft gaat beter, de tweede helft gaat altijd beter. Angie deelt wat bodychecks uit op de 16, Roos kopt een cornerbal (eigenlijk best ver) naast, en Liz lopt de bal terloops op het dak van het vijandige doel, alsof we 8-0 voorstaan. Ook Valerie begint haar ritme te krijgen, en sneart de bal regelmatig als laatste vrouw de warzone weer in.

Alleen bij Dees aan de zijlijn gaat het wat minder, met een vlag in haar hand zoekt ze met haar angstige ogen naar hulp. ‘Gewoon vlaggen, dan ken je altijd gelijk krijgen’ stelt Liz haar gerust.

Na 25 minuten is het dan eindelijk zover: Esmee paast de bal vanaf ’t middenveld op Winnie, Winnie geeft ‘m voor op Spitsmeister Kloek die met de focus van een verse ooglaserbehandeling de bal in het net knalt. Godzijdank, De gelijkmaker!

Daarna is het nog even billenknijpen als, vanuit een Kickers ’69-aanval, de bal richting ons doel vliegt, die gelukkig op de paal terugkaatst en in een veilige omhelzing van onze Sam belandt.

Dan klinkt het eindsignaal. 1 punt mee naar huis en middenmootje op de ranglijst. Niet verkeerd, zo bijna voor de winterstop. Bovendien, de tweede helft gaat altijd beter!