De BuitenspelVal (SH 5)

De buitenspelVal

Alexandria’66 thuis, 4-1 gewonnen, seizoen afgelopen, bijna in het linker rijtje geëindigd en dan moet je er een stukje over schrijven. Er schiet van alles door m’n hoofd. De barbecue achter de hut van de avond daarvoor. De zandbak op het middenveld en het knollenveld op de flanken als het striae van onze snelgroeiende cultclub. De Bergkampeske aanname en goal van Mike. Het afscheid van ons kanon Michel, inclusief publiekswissel dat resulteerde in een vlagbeurt. De onduidelijkheid over of SH5 nou clubkampioen is geworden of niet. De B/H, B/K, W/H, W/K broodjes gezond van Ed. Marfin als excentrieke keeper. Er valt zó veel te schrijven.

Maar we kunnen er niet omheen. We moeten het over de buitenspelVal hebben. Niet te verwarren met de buitenspelval. Er zit een wezenlijk verschil tussen de buitenspelVal en de buitenspelval. Je hebt bijvoorbeeld geen buitenspelval nodig voor een buitenspelVal. Een buitenspelVal is een op zichzelf staand fenomeen. Wat je nodig hebt is een Val. Dat kan een Valentino zijn, een Valentijn, een Valdemar, een Valério, enfin je begrijpt hoe je aan een Val komt. Deze Val is óf constant een paar stappen te laat, óf heeft zoveel voetbalintellect dat de rest van het team hem niet bij kan benen, met als resultaat een Val die constant buitenspel staat. Ergo: de buitenspelVal.

Deze maandag hadden we in de seizoensafsluiter te maken met een buitenspelVal in optima forma. Eentje die er écht voor ging. Een buitenspelVal die maar één helft nodig had om het aantal buitenspelgevallen van het hele seizoen te verdubbelen. Alexandria ’66 had er zelfs voor gekozen om zonder grensrechter te spelen. Wat uiteindelijk hun ondergang betekende. Want als échte buitenspelVal wist hij in buitenspelpositie (een metertje of 5) de bevrijdende 3-1 te scoren. Waarna hij zijn armen spreidde en duidelijk maakte dat híj het was die het team de vleugels gaf die het in de laatste wedstrijd van het seizoen nodig had. Waarvan akte.

Man of the match? Zonder enige twijfel: (Val)dir Lubrano Moreira

T. Terra