Dames een – Duindorp sv: de samenvatting.

Zondagochtend 14 februari 06.00 uur. Waar de ene helft van de Steeds Hooger dames vedettes in de taxi stapt na een avondje wedstrijdvoorbereiding, ligt de andere helft in bed het plafond te bestuderen. Badend in het zweet of stijf van de zenuwen: Duindorp uit – áltijd lastig.

Met ongeveer een derde deel van onze brede selectie trokken we ten strijden. Duindorp dus. Twee maanden geleden werd hier nog hét Vreugdevuur ontstoken, wij zouden dit vuurtje eigen handig komen blussen, om vervolgens Duindorp totaal verwoest achter te laten. Na een warm en zeer hartelijk welkom door de trainer van Duindorp Dames 1 doken we de kleedkamer in: tijd voor beraad.

Afgelopen dinsdag zijn we door Coach himself en Mies op de hoogte gebracht van de laatste tips en tricks. Onze nieuwe manier van spelen, waar op te letten en waar vooral niet. Wij waren voorbereid en ingelezen, wij wisten wat ons te doen stond. #TBT

We nemen jullie mee terug de kleedkamer in. De opstelling, die is dus nieuw en die werkte top. Het systeem net zo. Gelukkig was daar Coach ‘we gaat het deze zondag anders doen’. Een beetje gedesoriënteerd betraden we het veld… de een door andere redenen dan de ander. De wedstrijd begon en zoals ons dat vaker gebeurt, was er een omslag. De wil om hier punten te gaan pakken vloeide door in er bij staan als een stel vaatdoeken. We waren er wel, we wilde wel, alleen kwam dat er niet uit. Nergens niets… behalve bij De Jong. De Jong waande zicht nog op de dansvloer en breakdance-te als het ware door het veld. Overal was ze, zelfs de flanken werden meegenomen. Rots in de branding, zoals de Coach het noemde.

Qua voetbal ging het in de eerste helft veel op en neer, geen spannende, noemenswaardige gebeurtenissen. Iets wat de stand dan ook prima weerspiegelde… met 0-0 op de teller na de eerste 45 minuten. Thee, suikerklontjes een goede op-peppende speech en wat spekjes in de rust en er kon weer gevoetbald worden. Vie en Eef betraden het veld. Het magische gebeurde: de blik naar voren. Waar ons (gezichts-)veld was opengetrokken, had de scheids zijn oogkleppen nog wat strakker aangetrokken. Gekke ‘overtredingen’ waar voor gefloten werd, met als kers op de kaart een ware kaart voor onze aanvoerder. Marije H. aka Lil Kleine wist dit perfect te verwoorden; ‘Nou Dee, toch nog een kaart voor Valentijn’.

Verder gebeurde er in de tweede helft veel, wat zeg ik, alleen maar goeds. De lijnentrekkert van Duindorp had onze helft weg kunnen laten, Duindorp was nergens te bekennen. Er werd volop geopereerd op de helft van de tegenstander. Om maar even met wat jargon te gooien: er werd lekker vastgezet en we zaten er heerlijk tussen. Zo zien we dat graag.
Topkanon Mo kwam voor doel en jengelde de bal er goddelijk in… 0-1 voor ons. Opgevolgd door een 1-1 die niet noemenswaardig, maar vooral niet nodig was. We waren aan en wilde winnen. Behalve met hartjes, schoot Mo ook met scherp, want ook de 1-2 konden we snel daarna achter haar naam zetten.

Een kleine afterparty was wel op z’n plaats. In de kleedkamer waren dan ook vooral glunderende gezichten te bekennen. Duindorp sv deed hier zeer sportief een zeer welkom schepje boven op in de vorm van een zilveren dienblaadje Aziatisch gevouwen delicatessen. Er gaat werklijk niets boven douchen, omgeven door dampende voetbalschoenen met een loempia in je hand, daar werden wij vandaag maar weer eens aan herinnerd. Vlammetjes in de kleedkamer, dat zijn wij wel gewend, maar dit… dank hiervoor Duindorp sv.

Aankomende weken staat twee keer Taurus op het program. Klop jullie rode dekentjes alvast uit, want dit beessie gaan we temmen. Olé.