De dag waarop de jongetjes zich van de mannen gaan onderscheiden

Zaterdag 3 wint weer!

Ik keek vooraf naar buiten, en daarna naar Buienradar, en zei toen ik de deur uitliep tegen mijn vriendin: ‘Dit wordt een dag waarop de jongetjes zich van de mannen gaan onderscheiden.’

En dat werd het.

De eerste helft begon nog wel goed, een op zich terechte 1-0 volgde, maar het was stroef, heel stroef. Het voelde niet als een eerste competitiewedstrijd, meer als een wedstrijd in februari terwijl je 7e staat en tegen de nummer 4 moet. Typisch voor zo’n wedstrijd: op slag van rust kregen we twee goals tegen. Gadver.

Maar in de kleedkamer merkte je toch dat de ruggen werden gerecht. We gaan hier toch godverdomme niet verliezen van die gasten.

Het werd toch nog een wedstrijd van mannen. Niet dat het voetbal goed was, dat werd het nooit, maar dat maakte effe niet uit. De wil om te winnen was er. Duels winnen, naar voren kijken, dat werk. Zeker toen de gelijkmaker viel wist Barendrecht dat het voorbij was. 4-2 was het resultaat.

Een man of the match zullen we maar niet aanwijzen vandaag. Keeper Tim? Een paar goede reddingen, maar die blunder in de eerste helft, au.

Spitta Guus? Ja laten we het daar nog even over hebben. De doelpuntenrekening is met twee officiële competitiegoals in de eerste wedstrijd wel weer geopend. Maar ook een penalty gemist. Het was ook voor hem een stroeve wedstrijd, en de andere contenders om de Zwart-Witte Schoen hoeven nog niet te wanhopen.

Na de wedstrijd toog een groot deel van het team zich naar de thuiskantine. Schrijver dezes ging echter naar huis. En zo werd het inderdaad een dag waarop de jongetjes zich van de mannen onderscheden.