Dames Een: de herrijzenis.

Mijn oma zegt altijd ‘alle goede dingen komen langzaam’. Maar dames en heren, geliefde Steeds Hooger Dames Een fan, het is zover: de radiostilte is verbroken. Het was een lange periode zonder ‘verslagen’ — en dat in de breedste zin van het woord — want er werd een hoop gewonnen.

Laat ik bij het begin beginnen. Er is namelijk een hoop gebeurt.
Eerder dit jaar bracht de Steeds Hooger Dames Een selectie een bezoek aan het pittoreske Sax. Hét trainingskamp waar we op scherp werden gezet. Na ontelbare plonzen in het Spaanse water werd het ons in het begin van het nieuwe voetbalseizoen al snel duidelijk: we hadden er gebaden in Lourdes water. El Capricho’s fountain of youth had al onze pijntjes als sneeuw voor de zon doen verdwijnen.

Een waar leger fitgirls begon aan een nieuw seizoen. Toch sneuvelde er nog aan aantal waardige selectie leden. En deze keer waren het geen lies-, knie- of enkelblessures. Nee, we verloren zo’n vijf strijders door het toedoen van een penis. De spelerslijst slonk, maar nog voordat wij de transfermarkt wilde bestormen, bestormde de transfermarkt ons. De wind stond gunstig, want de ene na de andere nieuwe vedette kwam aanwaaien op de Kanaalweg. Sio moeten we helaas even missen en ook Mo is het (hiel)spoor bijster. Kleine krijger Marije H. kwam er al snel achter ons niet te kunnen missen en keerde terug binnen de Steeds Hooger Dames Een familie. En na het open trekken van een nieuw blikkie dames waren we weer compleet. Britt, Irene, Jessa, Marielle, Marleen en Rinke: te gek dat jullie er bij zijn.

Niet alleen de dames hadden het licht gezien in Spanje. Ook de technische staff was geïnspireerd geraakt. Het regime werd wat aangetrokken.
Dames 1 zat in de lift, niet gek met Coachie Martijn. Ook Mies deed een duit in het zakje en tilde ons wekelijks naar een hoger niveau.

Zoals afgelopen zondag bijvoorbeeld. DUNO thuis. De Haagse dames bezette een mooie tweede plek in het klassement en kwamen op volle oorlogssterkte aan. Klaar om te strijden, op naar de kleedkamer. Onze Dames hadden een aantal kinken in de kabel deze zondag. Zo had Ier wat moeite met het aandoen van haar voetbalschoen. Vriend E. de S. had een wortel achtergelaten in een van haar wondersloffen. Gelukkig was dit probleem snel getackeld. En zoals de eeuwenoude tegelwijsheid zegt: ‘liever een peen in je schoen, dan een peen in the ass’.

Onze afgestylde zwarte tenues moesten we even laten gaan. Omdat ook DUNO in kek zwart speelt ruilde wij het onze in voor ijs blauw. Gezegd mag worden dat we, ondanks de kledingwissel, weer fabuleus het heilige gras betraden. Wij waren er klaar voor, de tegenstander en scheids ook. Laatstgenoemde had naar het scheen thuis niet veel te vertellen en werd hierop gewezen door een van onze tegenstandsters. Het antwoord van meneer was helder: knal rood. Hierdoor kwamen we al vroeg in de wedstrijd tegen 10 man te spelen. Met een brilstand dronken we thee, met een eindstand van 3-0 bier. Met een drankje van Ger doken we onder de douche. Rinke, Renee en Jessa konden weer een streepje achter hun naam zetten.

Over doelpunten gesproken:
Rinke 9
Kloek aka Marielle 3
Britt 3
Renee 3
Jessa 2
Rosanne 1
Kleine Marije 1
Iris 1
Lydia 1
Liz 1
Marijn 1

Wagenaar doet lekker mee in de bovenste regionen van de interne Steeds Hooger topscoorders competitie ’Zwart Witte schoen’.
Er wordt momenteel nagedacht over een voornaamsverandering, namelijk: Dr-in-ke.

Ook buiten het veld word er flink gewerkt. Zo is er tijdens de memorabele tocht door Noord met onze hartsvrinden van het derde nog hard getraind. En o, laten we het Oktoberfest niet vergeten. Waar we onze vaardigheden op zaterdagavond bijspijkerde, lieten we op de zondag die daarop volgde helaas wat punten liggen. We hebben het de koplopers met vlagen namelijk knap lastig gemaakt. Met een team vol vlammen legde we de tegenstanders het vuur regelmatig aan de schenen. We dachten aan alles: looplijnen, tikken, cornerstrategiën — maar vergaten na 90 minuten de punten mee te nemen.

Al met al gaan de Steeds Hooger dames 1 zaken gestaag. Met een schitterende vijfde plek zijn we goed op weg.
De tijd is daar: blauwe plekken loze benen, knie korsten en ander heil kunnen eindelijk herstellen. Tijd voor de winterstop.

29 januari betreden wij de halve hectare van DUNO. Bussen naar Den Haag zijn vanaf nu te reserveren.
Tot zover deze update.

 

Liefde.