Dames 1 – Graaf Willem II VAC VR2: Winstagramwaardig

Het is zondag 1 december 09:00. Precies op het moment dat coach Ian z’n oor eíndelijk het kussen raakt wordt er vanuit de instagram van dames 1 een livestream gestart. Voor de grote fan of dubieuze lurker is het een memorabel moment om te volgen: Sanne en Val openen de hut.

Er zijn weken van voorbereiding aan vooraf gegaan. Ik kan me de blik van pure wanhoop nog goed herinneren nadat ze de overdracht van Ans hebben gehad. ‘We moeten twee codes onthouden en hebben maar 20 seconden om het alarm ongedaan te krijgen en don’t start about de kassa, beamer en die tostimachine from hell’ Na intensieve psychologische training is het zelfvertrouwen enigszins opgekrikt en besluiten ze de ‘#Canaljob’ aan te nemen. Een hashtag waar we misschien beter over na hadden kunnen denken.

De livestream start met een foto van het veld, bedekt met winters vorstlaagje. Er is duidelijk over de compositie en achterliggende gedachte nagedacht: De foto is vanuit een bepaalde hoek genomen waardoor het veld slanker lijkt dan het in werkelijkheid is en straalt kalmte en zelfvertrouwen uit, wat de illusie geeft dat de dames alles onder controle hebben. Hier zijn insta-professionals aan het werk, dat zie je direct. Gemakkelijker dan gedacht wordt het hek van het SH terrein ongedaan gemaakt en betreedt het tweetal onder zacht gejuich area84. Maar iedereen weet: nu begint het pas. Alle gedachten zijn bij de 20 seconden, het luttele tijdsbestek dat ze hebben om de 4 viewers, nee 3, 5… kut, weer iemand vertrokken.. ja toch 4 viewers te overtuigen van hun bekwaamheid om deze klus te klaren. Gezellig kibbelend naderen de dames de voordeur van de hut, maar zodra deze bereikt is slaat de twijfel toe, dat gebeurde ongeveer zo:

‘Val, ik weet ’t niet hoor. Ik weet het gewoon echt niet meer!’
‘Kommop! Nu geen koudwatervrees, heel Steeds Hooger rekent op je!’
‘Nee, ik bedoel.. shit wat lullig.. ik weet de code niet meer..’
‘.. huh?’
‘Ja, de code, kuttt wat erg! Ik wist ‘m echt nét nog, maar hij floepte opeens weg en nu kan ik alleen nog maar m’n pincode bedenken. Het is de verantwoordelijkheid Val, ik trek dit gewoon niet’
‘Hè San, we hebben gisteren nog geoefend en toen ging het vet gemakkelijk en zei je dat je er helemaal klaar voor was!’
‘Ja.. God, sorry! …. Wil jij het anders doen? Jij hebt ook de meest stabiele hand. Nu ik erover nadenk, ik snap eigenlijk überhaupt niet waarom ik het zo nodig moest doen’ 

Er volgt een korte stilte. SPANKYhanky#56 voegt zich bij de groep volgers en spreekt in de livechat de bemoedigende woorden: ‘LAAT JE TIETEN ZIENNNNNNN….!’

Dat lijkt de doorslaggevende cue te zijn voor Val, met een ruk trekt ze de deur open en snelt op het alarm af. 20..19..18.. 17.. ik tel in gedachten mee en trek de dekens iets hoger op. De waarschuwingspiep gaat door merg en been dus ik zet m’n geluid ook maar een paar tikjes zachter, we willen vriendlief tenslotte niet wakker maken. 16..15..14..13… Met de souplesse van een Aldi cassière en de vastberaden blik van een Kardashian die een nieuwe dosis botox in haar fronsrimpel laat spuiten toetst Val de code in en er volgt een splitsecond van doodse stilte gevolgd door …..  stilte. Het geluid van overwinning.

Drie uur later stap ik de kantine in om aan te schuiven bij een lunch (ook geregeld door dit fantastische duo) voorafgaand aan onze wedstrijd tegen Graaf Willem II VAC VR2 a.k.a @fcgeentijd, uit Wassenaar.
@fcgeentijd en @Steedshoogerdames1 zijn trouwe volgers van elkaar en de wedstrijd voelt dan ook als een soort eerste instagram-date. Bij zo’n date moet je goed voor de dag komen dus hup! de nieuwe trainingspakken van #Keiretsu (dank Thierry!) gaan aan, de haren worden gekamd en onder begeleiding van het nummer ‘Liberté’ marcheren we strak in het gelid de kleedkamer uit. Als dat geen indruk maakt..

Laat ik er geen doekjes om winden, @fcgeentijd heeft het ons niet erg moeilijk gemaakt. Het zijn stuk voor stuk instagramwaardige, sportieve chicks maar óf de tap heeft gisteren te lang open gestaan, óf het dieet van turkse pizza’s werpt zijn vruchten nog niet af. Na nog geen 10 minuten stuurt Esmee Liz met een heerlijke pass richting de 16, waar ze één op één met de keeper komt te staan. Liz houdt haar koppie erbij en tikt de de bal bedeest in de linkeronderzoek. 1-0!!
Niet lang daarna kopt Marliek bijna de 2-0 binnen vanuit subliem geschoten corner van, wederom, Esmee. We zijn op dreef. Marliek is helemaal op dreef, ze passeert de één na de ander, wint elke sprint en bewijst zich, in combinatie met Ans een verassend goede spits. Alleen het doelpunt wil er nog niet van komen.
Als we halverwege de eerste helft zijn besluit Val de bal, met een kanonschot, tegen San haar achterhoofd te plaatsen. Blijkbaar waren er toch nog wat onuitgesproken frustraties omtrent de #Canaljob. Sanne wrijft een paar keer over haar achterhoofd en stretcht haar nek. Niets aan de hand, duimpje omhoog, call it even!
Dan gebeurt er iets wat elke wedstrijd bij de dames van de kelderklasse wel voorkomt: de keeper maakt een blunder. Marliek die, zoals ik al zei, in goede luim is benut deze kans om haar droom waar te maken en scoort toch de 2-0. Volkomen verdiend voor deze strijder! Ik kijk opzij, en zie een ietwat teleurgestelde coach van @fcgeentijd zijn handen aan de mond zetten: “SCHEIDSRECHTÂH KANK WISSELUHH?”
@fcgeentijd kan wisselen wat ze wil, het zet geen zoden aan de dijk. @steedshoogerdames1 krijgt nog een corner mee en heeft Esmeetje. Weer krult ze de bal recht voor het doel, recht op de slof van Sanne, en daar is de 3-0!

Het fluitsignaal klink als inleiding van de rust. Ik zou nog verder kunnen schrijven over de tweede helft maar daar valt weinig over de vermelden behalve dat we de 3-0 weten te behouden. Bovendien heb ik al zoveel tijd besteed aan de #canaljob dat.. gatver laat ook maar.